STANOWISKO Zarządu ECSA

STANOWISKO Zarządu ECSA  w sprawie decyzji niemieckiego Sądu Okręgowego 24 U 96/14 – Kramm  

Bruno Kramm i Stefan Ackermann v. GEMA 

W dniu 14 listopada 2016 roku Sąd Okręgowy w Berlinie zdecydował, że GEMA nie może automatycznie wypłacać tantiem wydawcom muzycznym (music publishers) na podstawie obowiązujących zasad repartycyjnych, ponieważ zasady te nie uwzględniają w wystarczającym stopniu kwestii bezpośredniego przeniesienia praw lub postanowień indywidualnych umów wydawniczych. Dwaj członkowie GEMA: Bruno Kramm i Stefan Ackermann stwierdzili w sądzie, że GEMA narusza powiernicze relacje z jej członkami  wypłacając wydawcom 40% praw mechanicznych i 33,33% praw wykonań publicznych. Sąd Okręgowy stwierdził, że jeśli wydawcy nie przenoszą żadnych praw do organizacji zbiorowego zarządzania,  GEMA nie ma prawa wypłacać im tantiem.

Zarząd ECSA chce członkom przekazać następujące stanowisko w tej sprawie: jedną z głównych zasad jakimi kieruje się ECSA jest wspieranie zbiorowego zarządu prawami twórców i wydawców muzycznych. ECSA uważa, że wydawcy pełnią ważną rolę w promowaniu kompozytorów i autorów tekstów, dbając o szeroką eksploatację utworów. Realizując te zadania, wydawcy muzyczni powinni być uprawnieni do udziału w repartycji tantiem.

Jednak w wielu przypadkach twórcy muzyczni są zmuszani do podpisywania kontraktów wydawniczych, tylko po to, aby wydawca uzyskał prowizję od skomponowania muzyki (tj twórca musi podpisać umowę, w której zgadza się na przekazanie wydawcy części tantiem). Praktyka ta, znana również w branży jako “przymus wydawniczy” (coercive publishing), jest niestety dość powszechna, zwłaszcza w sektorze audiowizualnym. ECSA uważa, że orzeczenie Sądu powinno pomóc kompozytorom, którzy byli zmuszani do podpisywania niekorzystnych umów, do odzyskania części tantiem które przekazywali wydawcom. Ponadto, w wielu przypadkach wydawcy przestają wypełniać swoje obowiązki promowania swoich autorów, jednocześnie pobierając część tantiem (w większości przypadków przez cały czas trwania prawa autorskiego, a więc – co do zasady- 70 lat po śmierci autora). Orzeczenie Sądu powinno więc skłonić wydawców do wycofania się z umów w tych przypadkach, gdy wygasła aktywna działalność wydawnicza.

W związku z tym orzeczenie Sądu powinno być traktowane jako dzwonek alarmowy dla tych wydawców, którzy korzystają z praktyk przymusu i nie wypełniają swoich obowiązków promocyjnych. Wydawcy powinni cenić zaufanie jakim są obdarzani przez autorów podpisujących z nimi umowy, w których przekazują im część tantiem w zamian za aktywne promowanie ich twórczości. W związku z tym obowiązkiem moralnym i prawnym wydawcy powinno być zaangażowane prowadzenie działalności wydawniczej przez cały czas trwania umowy. W przeciwnym wypadki autorzy powinni mieć prawo do odzyskania części tantiem przekazanych wydawcom.